We zijn naar de baan getogen en merkten al snel dat er weer een flinke omslag in de vangsten precies op het moment van overname zou gaan plaatsvinden. Veel minder Merels namen bij het krieken van de dag hun posities in in het hout achter het slag en ook op het puinpad waren er maar een paar gaan zitten. Duidelijk dus....
Foto: na twee weken kwamen de bewaarzakjes eindelijk aan een schoonmaakbeurt toe.
En toch is zo'n moment het meest geschikt om de zaken over te dragen aan onze opvolgende ringers, Peter van Horsen en Michiel van der Weide. Wat ook nog erg leuk kan zijn op zo'n ochtend is dat er bijna altijd dan toch nog wel iets leuks gebeurt.... en dat was ditmaal dus ten eerste de vangst van weer een buitenlandse ring, weer bij een Merel.
Op het scheiden van de markt, ik wilde eigenlijk al op mijn fiets springen om naar de Zwaluw terug te fietsen, kwam Michiel met een aantal zakjes de hut binnen gestapt met de mededeling dat hij er een wat andere ring tussen had gezien.
En zo kwam uit dat vogelbewaarzakje dus een merel met een FINSE ring tevoorschijn. De eerste vogel met Finse ring die ik ooit in handen heb gehad.
Na het registreren van die vogel pak ik mijn lieslaarzen in om dan toch definitief weg te gaan, maar.....
ik hoor plotseling Staartmezen. Ik kijk door de kijkgaten richting het slag en zie allemaal Staartmezen hippend door het hout bewegen. Snel wissel ik het geluid op de luidspreker bij wat wij 'het blok' noemen en wacht af. Alsof er een lucifer aan een lont wordt gehouden ! Meteen duiken ze met z'n allen vanuit het hout het blok in. ik kijk nog even om het hoekje en zie er al een paar hangen. snel terug naar de ringhut om daar mededeling van te doen en Peter en Michiel succes te wensen en dan naar de Zwaluw.... ik had maar beter toch nog even iets langer kunnen blijven want er zaten dus wel echte witkopstaartmezen bij... die had ik graan nog eens een keer weer gezien.
Foto: detail van de culinaire genoegens in de ringhut... boterham onder de stoelpoot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten