Maar uiteindelijk kwamen er dan toch redelijk wat merels op de baan en begon de ringtrein weer te lopen. We haalden toch nog best wel redelijk wat merels uit de netten. Wederom merels in diverse stadia van conditie, aanvankelijk superfitte vogels, de Usain Bolts, gevolgd door de vogels die veel verder op zee hebben gezeten of in mindere conditie zijn vertrokken, de Woody Allens.... Ook vandaag weer individuen met zeer uiteenlopende kleden, variërend van de grijze vrouwen naar de zwarte vrouwen die bijna niet van mannen te onderscheiden zijn.
We vingen vanmorgen een watersnip in het natte rietnet, en vanmiddag ook nog een bokje op een wel heel erg leuke manier. Ik bleef nog even staan op de plek van waar je het beste het rietnet en de rallenkooi kunt bekijken om zeker te zijn dat er niets in de kooi bewoog. Op het moment dat ik voor mijzelf besloot dat er definitief niets in de kooi zat zag ik ver weg een vogel met een snip-achtig vliegpatroon. De vogel kwam dichterbij en vloog recht op mij af. Op het moment dat de vogel het rietnet naderde en ik kon vaststellen dat het om een bokje ging maakte de vogel ineens een haakse bocht en draaide in een paar scherpe hoeken naar beneden om vervolgens vlak voor mijn ogen in de derde baan van het rietnet te belanden. Ik hoefde maar een paar stappen vooruit te doen om de vogel uit het net te halen waar hij vanzelfsprekend nog heel losjes in lag. Nou ja zeg... dat heb ik nog nooit zo op deze manier meegemaakt.....
Foto's : Bokje (Lymnocryptes minimus).
We wisten ook nog meermalen oeverpiepers te verleiden om in het hout bij het slag te gaan zitten, maar dat resulteerde wederom in maar zeer weinig vogels die echt zo nieuwsgierig waren dat ze ook echt het slag op gingen. Het slag ligt er voor piepers dan ook veel te beschut en verscholen in het groen bij. Één maakte een uitzondering voor ons en dus vingen we pas vandaag onze eerste oeverpieper van deze tweeweekse periode.
Foto: Oeverpieper.
Foto's: watersnip (Gallinago gallinago).
Aan het eind van de middag was het plotseling zo ver... het moment dat ieder jaar vroeg of laat gaat plaatsvinden...
De spreeuwen besluiten om op de baan de duindoornbessen te gaan plunderen. Nadat eerst een klein groepje vanuit het hout de duindoornstruiken voor de vinkershut in durft te duiken volgen er al snel meer en meer en meer en meer.... In korte tijd dringt zich de zure geur van fermenterende duindoornbessen de vinkershut binnen.
Met horizontale bewegingen verplaatsen nieuw arriverende groepen zich gestaag bij de andere foeragerende vogels. In luttele seconden zien we op meerdere plekken de netstokken heen en weer schudden. Dan is het zaak om zo veel mogelijk geduld te hebben. Te vroeg gaan lopen betekent dat de spreeuwen niet echt goed hangen en dat de grootste aantallen er als een speer vandoor gaan. Maar goed, van dat besluit werden we toch al weerhouden want ineens gingen er ook spreeuwen vanuit het hout en vanuit de duindoorns het slag op omdat ze het oog hadden laten vallen op de appels op het slag en natuurlijk ook de waterbak. We bereidden ons al voor op een stevige klap spreeuwen want het slag liep nu heel snel vol. De roerkisten werden klaargezet en Holmer ging aan het slaghout staan. Hij maakte met zichzelf de afspraak dat hij zou gaan slaan als hij een geringd exemplaar zou zien....
Jaaaa, dat is een goede motivatie, maar er liepen er nu toch wel heel veel op het slag en voordat je daar een ring tussen zou vinden..... we staan vervolgens beide in dubio wat nou wel of niet het beste moment is om te slaan... Maar dan wordt dat besluit al voor ons genomen. In een fractie van een seconde schrikken de spreeuwen ergens van en spurten ze als gekken van het slag af, recht op de hut af. Ook in de struiken en in het hout vliegt alles weg en wij staan beide perplex elkaar aan te kijken met de vraag op ons voorhoofd wat er nou eigenlijk gebeurde.... ze moeten van een sperwer zijn geschrokken of zo, maar de karakteristieke alarmtsjek van een oplettend exemplaar is ons volledig ontgaan.
We kunnen nu dus niets anders meer doen dan toch maar de in de netten achtergebleven exemplaren op te gaan halen. Dat bleken er toch nog wel heel wat te zijn, een stuk of vijftig waren er blijven hangen. Dat levert een mooie steekproef op die een beeld kan schetsen van de onderlinge leeftijds- en geslachtsverhoudingen binnen deze zwerm bolletjesslikkers.
Het werd met de afronding van deze dag dus al met al toch nog een latertje want na deze ronde met spreeuwen moest er nog een eindronde worden gelopen waarbij de netten ook nog gesloten moesten worden. Maar goed, geen geklaag want we zitten hier immers om vogels te vangen, op tijd eten schiet er dan gewoon even bij in. Gelukkig hadden we daar afspraken over gemaakt en waren Mark en Frank al naar de Zwaluw teruggekeerd om te gaan koken.
Foto's: De overval door spreeuwen tot vlak voor het moment waarop ze het slag op liepen en het te spannend werd voor foto's....
Dagtotalen (nieuw geringd/teruggevangen):
---------------------------------------------------
Waterral 2 / -
Kramsvogel 2 / -
Bokje 1 / -
Zanglijster 4 / -
Watersnip 1 / -
Koperwiek 8 / -
Houtsnip 1 / -
Zwartkop 8 / 1
Oeverpieper 1 / -
Goudhaan 3 / 5
Winterkoning 2 / -
Pimpelmees 1 / -
Heggenmus - / 1
Koolmees - / 3
Roodborst 4 / 5
Spreeuw 65 / -
Merel 102 / 10
Rietgors 2 / -
-----------------------------------------------------
Totaal: 232 exemplaren, 18 soorten, 13:15 uren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten