zondag 24 april 2011

De fluiters zijn gearriveerd.

Er zijn alweer ween paar weken verstreken sinds m'n laatste post en de reden laat zich raden: de voorjaarsdrukte met het nestkast-onderzoek is los gebarsten. Ondertussen hebben we ook nog het 50 jarig huwelijk van m'n ouders mogen vieren. Indrukwekkend hoor, al een halve eeuw bij elkaar.
We hebben dat weekend verder doorgebracht met het nog snel even afsteken van een steilwand voor oeverzwaluwen en controleren van nestkasten (de spreeuwen zijn inmiddels ook met broeden begonnen).

Foto: afsteken van een oeverzwaluwwand in Markelo.

Volgens planning was het ook het weekend dat de eerste jonge grote gele kwikstaarten geringd konden worden, maar dat werd net als vorig jaar weer een forse tegenvaller. Het nest bleek wederom leeggeroofd door een volierehouder; de voetafdrukken stonden nog op het talud bij het nest.. Het moet niet gekker worden in Nederland, je kunt verd#%@* inmiddels niet eens meer onderzoeks-/beschermingswerk aan minder algemene vogels doen. Bij de spreeuwen treedt dit jaar weer het effect op dat ze beginnen te broeden vanaf het 3e of 4e ei. In meerdere spreeuwennesten troffen we tevens vlekjes op de eieren aan, veroorzaakt door poep van vlooien op de broedende vogel.

Foto: zes-legsel van spreeuw met vlooienpoep op de eischalen.

De vogels op m'n eigen nestkastenterrein zijn voor een groot deel al bijna een week onderweg met het broeden; en dat terwijl ze op het terrein van Hanneke, de Hoch op de Borkeld nog aan het leggen zijn. Slechts enkele kasten hadden daar bebroede legsels. We zagen daar ook onze eerste levendbarende hagedissen tussen het kreupelhout wegsnellen. Het werk om het bos om te vormen tot heide ligt hier overigens na het uitslepen van het hout en versnipperen van een deel van het takhout nog steeds stil, voor het derde jaar nu al, een zeer ergerlijke situatie en ronduit wanbeleid te noemen want in de verstrijkende jaren verdwijnen soorten. Zo zien we sinds de houtkap amper nog levendbarende hagedissen die hier toch voorkwamen.
Zondagochtend zijn we op de Hoge Veluwe weer aan de slag gegaan en daarbij merkten we direct achter de poort dat de eerste fluiters waren gearriveerd. Op meerder plaatsen in het nestkastengebied hoorden we de zeer herkenbare zang met dat mooie scheidsrechtersfluitje. Inmiddels heb ik al 9 territoria op kaart staan.

Geen opmerkingen: