Het heeft vannacht nog een klein beetje bijgesneeuwd en vanochtend ontwaakte het eiland in een nieuwe hagelwitte deken van 15 cm sneeuw. Als vogelringer meet je die dikte natuurlijk met je vleugellineaal, maar op dat idee kom je natuurlijk pas als je eerst in het hele gebouw naar een meetlat hebt lopen zoeken…. We zijn eerst maar eens begonnen met een rondwandeling door het gebied om te genieten van het prachtige nieuwe landschap dat de sneeuw had geschapen. Op de Glopsloot waren al loopsporen van rallen en merels zichtbaar bij de plekken waar door kwel een stukje sloot ijsvrij was gebleven. Je kon zien dat er al vogels een bad hadden genomen en ook al in de laag onder de sneeuw hadden zitten wroeten. Zo zagen we gisteravond ook al dat er een haas over het pad had gelopen (nou ja, met sprongen van meer dan 2 meter tussen de prenten kun je amper van lopen spreken) en de sloot was overgestoken. Onder de Ebelbrug ook nog volop loopsporen van waterrallen die kennelijk onder de brug hebben overnacht. Ook de bewoner van het rattenhol in de schapenweide was al buiten geweest, er liep een spoor vanuit het hol richting het berkenbos. Maar tevens was zichtbaar dat de bewoner weer thuis was want de ingang zat dicht met sneeuw maar er was een klein ademgaatje vrijgehouden van zo'n 1,5 cm diameter. Na deze wandeling zijn we begonnen met het weghalen van de luidsprekers en daarna het ontmantelen van de inloopkooien voor waterrallen. Dat werd nog een heel karwei want ze moesten letterlijk uit het ijs en bevroren modder worden gebikt. Maar na flink wat geworstel en gesjor slaagden we daar in. Ach ja, zoals ze bij ons in Twente zeggn: iej hebt wiez'n en iej hebt eig'nwiez'n...
Foto: de laatste rallenkooi is uit het ijs.
De kleine opvangkooitjes staan nu bij de kachel in het veldlab te ontdooien. En daarmee kwam er een officieel einde aan onze misukte queste naar de 2500-ste waterral in et bestaan van de VRS. Meer zit er voor dit jaar echt niet in, of een andere VRS-er moet nog plannen hebben om iets te ondernemen voor de jaarwisseling… Tijdens het veldwerk hebben we nog enkele veldleeuwerikken en barmsijzen over horen en zien komen en zagen we ook nog een roepende boomleeuwerik pal Noordoost overvliegen.
Terwijl ik binnen bezig was om de ijsvrije en vervormde rallenkooitjes te herstellen zagen we een bezoeker lopend naast zijn bepakte fiets door de sneeuw het pad naar het veldlab op komen. Het bleek Martin Duisterwinkel te zijn die dit weekend op het eiland nog teken wil gaan vangen. In het dennenbos schijnt het onder deze omstandigheden nog steeds dooi te zijn in de strooisellaag onder de dennen.
Wegens de aanwezigheid an goudvinken en sijzen rond het gebouw hebben we in de middag toch nog even een tijdje sectie 1 weer gebruikt. Dat leverde slechts 2 koolmezen en een roodborst retour op. Daar zat een boulimia-koolmees bij die dit najaar 5 keer gevangen is; op zijn 'magerste' dag woog deze man 19,4 gram en nu maar liefst 21,9 gram. De roodborst is op 19 September geringd en daarna tot op heden in 7 vangsten op een verbluffend vergelijkbaar gewicht gebleven.
Dagtotaal (nieuw geringd / teruggevangen):
------------------------------------------
Koolmees 0 /2
Roodborst 0 /1
------------------------------------------
Totaal 0 vogels geringd en 3 teruggevangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten