donderdag 5 maart 2009

Tip voor de lezers van het ZAMBIA-verslag: lees van de onderzijde van de pagina naar boven. De instelling kan nou eenmaal niet anders...

Maandag 2 Februari 2009; Kabwe Zambia.
Vanmorgen tot 8 uur uitgeslapen na de lange reis van gisteren. Jannes was om half zeven al op en had al een rondwandelingetje gemaakt en een respectabele soortenlijst aangelegd. Bij de ontbijtkoffie op het terras kon de lijst al vlot worden aangevuld met een pygme-kingfisher die vanaf het hek rond het zwembad aan het jagen was in het zwembadwater. Wat een maf gezicht zeg… Wellicht is het de vogel die vorige week hier tegen het raam knalde… heeft ie er toch een hersenbeschadiging aan opgelopen..... Of het moet zijn dat die allerkleinste ijsvogel jaagt op kleine insecten i.p.v. visjes…. Na het ontbijt verder gewerkt aan het verslag van de afgelopen (indrukwekkende ) dagen en daarna de webmail gecontroleerd. In Nederland blijkt het weer koud te zijn geworden; een akelig vooruitzicht nu voor ons hier de laatste week ingaat. Na de middag hoorden we een flink alarm van meerdere vogels in de tuin. Ik liep naar de plek waar kennelijk iets aan de hand was en zag tussen de verschillende soorten vogels een groene boomslang over één van de takken kruipen. Daar was alle drukte dus voor…. Het beest maakte zich snel uit de voeten (voeten?) want nadat ik even naar een nieuwe sunbird spec. had zitten kijken kon ik hem al nergens meer terugvinden. Er zaten zeker 10 soorten vogels in de struik te alarmeren en meteen nadat de slang was verdwenen werd het weer rustig en gingen de vogels weer over tot de orde van de dag.
Om 17:15 uur zijn we weer vertrokken voor de avondvangst. De auto was door Donald weer perfect gerepareerd en kon dus weer ingezet worden. Onderweg kwamen we het weesjongetje bij de voorde al tegen en Bennie stopte meteen om hem de nieuw gekochte schoenen te overhandigen. Hij was er stralend blij mee maar probeerde wel duidelijk te maken dat de schoen aan zijn warrelvoet moest worden aangepast en dat hij de andere schoen aan zijn gezonde voet niet meteen aan wilde trekken omdat die voet vies was….. Meteen nadat we weer bij hem wegreden stoven de andere kinderen van de compound (ze hadden op een afstandje staan toekijken) op het jongetje af om de nieuwe aanwinst te bekijken of …. In zo’n situatie vraag je je wel meteen af of je er wel verstandig aan doet. Je trekt immers zo’ verschoppelingetje wel voor ten opzichte van de rest van de jeugd en dat kan jaloezie losmaken… We waren er dan ook niet helemaal gerust op… Het nieuws dat we terug waren had zich al snel door de compound verspreid en de kinderen schreeuwden allemaal luidkeels “hi mister Karembia “oftewel “hoi meneer zwaluw”.
Het water op de vangplaats bleek ongeveer een halve meter te zijn gezakt en ongeveer 80 cm lager te staan dan tijdens de hoogste stand van vorige week. Nadat we de netten weer hadden staan kregen we tijdens het wachten bezoek van Donald met 4 Nederlandse gasten; een man die al 40 jaar in Zambia zat met een stel kennissen die in de bloemenhandel zaten. We vingen tijdens het uithalen van de zwaluwen nog weer een woudaapje die in het net hing met een vis half uit z’n snavel stekend. Omdat de mazen van het net zich om de bovensnavel van de vogel hadden gedraaid en tevens aan de vis vast zaten moest Bennie de vis uit de bek van de vogel halen. Het bleek een soort meervalachtige vis te zijn waarvan de kop al half vergaan was door het maagzuur van de vogel. Het aantal zwaluwen op de slaapplaats moet minimaal zo groot zijn geweest als gisteravond. Ze zeilden massaal om onze oren en we hadden de beste avond uit onze verblijfsperiode, al is Bennie van een totaal van 135 boerenzwaluwen nog niet onder de indruk… We vingen tevens nog een red faced cisticola en 5 oeverzaluwen.
Na afloop van het avondeten hebben we nog nagepraat met de Burton’s en hun gasten. Het gesprek ging al snel over exoten in de natuur. Ook hier ontkomen ze niet aan die effecten; de Lantana-struiken die hier massaal op onze dagvanglocatie staan zijn bijvoorbeeld ook niet inheems, maar komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika (enige connectie tussen de internationale handel in vee?). Als je de eigenaar van het land vraagt waar zijn vee oorspronkelijk vandaan komt krijg je als antwoord : juist.... Zuid-Amerika !!! De Lantana-struik gedraagt zich hier ongeveer net zo als de Amerikaanse vogelkers in West-Europa. Ze groeien als kool en overwoekeren de andere vegetatie die geen kans meer krijgt. In het veld had ik al wel gezien dat er toch wel een natuurlijke vijand bestaat voor deze struik, een paar struiken op de vanglocatie waren overwoekerd door grote pakketten duivelsnaaigaren en hadden daardoor het loodje gelegd. Kennelijk een goede biologische bestrijder, maar heb het geduld daar maar eens voor als je een boer bent en je hele weilanden ziet vollopen met deze struiken. Daarna ging het gesprek al snel over allerlei andere invasieve soorten in diverse landen op de wereld. De kwekers hadden ook handelsconnecties met Nederlandse kwekers in Kenia. Daar staan al gigagrote kassencomplexen zoals we vanuit het vliegtuig al hadden kunnen zien. In zo’n gezelschap breng je het niet zo snel ter sprake dat juist de hele mondiale handel in flora- en fauna-, landbouw- en veeteeltproducten debet is aan de aanwezigheid van zoveel invasieve soorten. Even later bracht ik dat bij één van de Hollanders toch even ter sprake, maar daar volgde alleen maar volledige ontkenning op…

Dinsdag 3 Februari 2009; Kabwe Zambia.
De wekker stond weer op 5 uur dus… ochtendvangen. Om half vier werden we echter al gewekt door gemorrel aan de deur van het guesthouse waar we nu verblijven…. Iemand of iets probeerde duidelijk om binnen te komen. Bennie vloog het bed uit en snelde naar de deur.
Daar stonden dus beide honden van de Burton’s hem aan te kijken alsof ze het de hoogste tijd vonden om te spelen… Het lukte daarna niet echt om de slaap weer te vatten. Dus om 5 uur uit bed, spullen in de auto gepakt en op naar de waterkant. Om 6 uur stonden de netten open en de eerste vogel, een Melba finch of green-winged Ptylia, werd al snel gevangen, maar daarna bleef het lang rustig. Getuige de ervaringen met het CES-project thuis kan dat er wel eens op wijzen dat de lokale vogels inmiddels op eieren zitten. Een mooie gelegenheid om eerst de zwaluwen van gisteravond te meten en wegen. Ondertussen kwam er weer een groepje van 10 – 15 Europese bijeneters overvliegen. Het leek er op alsof deze vogels al paarsgewijs vlogen. Over het water scheerde weer een ijsvogel achter ons langs maar we zouden er uiteindelijk geen één van vangen.
Bennie is tussentijds nog wel even naar de achterste netten gelopen want we hoorden dat daar een groep koeien door de Dambo naar onze oever werden gedreven. Hij wist nog net op tijd een groepje van zo’n 15 koeien bij de netten weg te drijven. De vangsten bleven gedurende de gehele ochtend een beetje tegenvallen. We vingen vanochtend ook de eerste Europese grasmus; ook deze vogel zat nog in een zwaar gesleten verenkleed en was begonnen met de rui. Daarnaast ook nog eer 3 tuinfluiters die nu met de eindfase van slagpenrui bezig waren en dus al bijna klaar waren voor de volgende reis naar het Noorden.
Donald Burton is nog even op bezoek geweest met z’n jongste dochter Abigail. Het is voor ons een merkwaardig fenomeen om van ver een auto te horen aankomen en dan eigenlijk al te weten wie er aankomt; het doet mij denken aan mijn eigen jeugd bij mijn ouders op de camping midden in de bossen. Als daar een auto op honderden meters aan kwam rijden vroeg men elkaar ook “verwacht jij iemand?”
Om half 12 werd het dusdanig warm dat het verstandig was om te gaan stoppen met vangen. We eindigden deze vangochtend met ongeveer 30 vogels waarbij deze maal geen nieuwe soorten. Voordat we terugreden naar de ranch zijn we eerst nog even weer naar de nieuwe dam in het grootste stuwmeer gereden. Donald vertelde ons dat hij daar op de heenweg 2 exemplaren van de Pygmee Goose had gezien, de kleinste Afrikaanse ganzensoort. We hebben ze niet terug kunnen vinden, maar zagen nog wel weer een long crested eagle mooi dichtbij op één van de electriciteitspalen zitten; z’n verenkleed had de perfecte camouflage tegen de paal en z’n silhouet leek een verlengstuk van de paal. Op de draden zaten nog weer 2 Mosque zwaluwen en boven het meer zagen we naast het gebruikelijke spul nog 2 yellow-billed kites en in de verte 2 onherkenbare sternachtigen.’s Middags hebben we op de veranda weer ringgegevens zitten invoeren en geprobeerd de mail nog weer door te nemen. Er zat haast niks meer in m’n postvak en dat was in dit geval goed nieuws want dat betekende dat Han of Hanneke thuis de aansluiting weer voor elkaar hadden gekregen en de mail binnen hebben kunnen halen. Vanaf de veranda zagen we vanmiddag nog een Wahlberg’s eagle over de ranch vliegen. Daarna pakten de wolken samen tot een zich langzaam opbouwend onweer.
We reden iets eerder dan normaal naar de vangplaats en zagen onderweg op het open veld tot kilometers ver in de omgeving zwaar dreigende wolkenluchten en op een aantal plaatsen al regensluiers. We besloten om veiligheidshalve slechts één baantje van twee netten op te zetten. In de tussentijd is Bennie met de slasher en met een echte Afrikaanse heggenschaar (twee cm.afstand tussen de scharen) begonnen een nieuw baantje te maken. Ondertussen vlogen veel eerder dan normaal de eerste groepen zwaluwen al om onze oren het riet in. Alsof ze de duivel op hun staart hadden. Het bleef maar doorgaan en we wisten niet hoe snel we de netten opgezet moesten krijgen. Uiteindelijk hebben we heel veel geluk gehad en bleef het vrijwel droog tot de duisternis intrad, ondanks zware blikseminslagen rond de dambo. We eindigden toch nog met 40 Boeren- en 4 Oeverzwaluwen. Eenmaal terug op de ranch begon het te hozen en dat duurde het grootste deel van de nacht.

Woensdag 4 februari 2009.(Kabwe, Zambia)
Na het wegringen van de vogels van gisteravond (we hadden vanwege de regendreiging voor de zekerheid alle vogels maar meegenomen) hebben we met de terreinwagen weer ons gebruikelijke rondritje over het terrein gemaakt. De rest van dit verslag moet nog bijgewerkt worden...

Donderdag 5 februari 2009. (Kabwe, Zambia)
Om 5 uur opgestaan om e gaan ochtendvangen mar het had geregend en het lekte nog behoorlijk na. Ook was de lucht nog zwaar bewolkt. Later bleek dt het 1 mm geregend had, maar bleken we zeker de juiste beslissing genomen te hebben. Vanaf 10 uur begon het opnieuw te regenen en dat hield deze keer aan tot 14.00 uur. Net voordat het harder begon te regenen heb ik nog eerst met Jannes en de beide honden anderhalf uur over het terrein rondgestruind. We liepen vanaf het hek naar beneden naar de dambo maar allereerst ontdekte ik nog een plek met bijenkasten die Jannes nog niet eerder had gevonden. Die moesten natuurlijk van dichterbij bekeken worden. “Je kunt gerust meekomen hoor”, zei Jannes. Ik dus mee……… de kasten waren behoorlijk verwaarloosd en stonden ingegroeid in het hoge gras. Er was weinig beweging bij de kasten te zien maar ja, dat wordt snel anders als je tegen de golfplaten trapt die er als afdekplaat bovenop lagen. Dat deed Jannes dus en in een mum van tijd had ik de eerste bijen al in mijn haren zitten en voelde de eerste steken al. Ik was dus als een speer vertrokken. We zijn verder naar beneden gelopen en troffen onder bij het water twee alarmerende hadeda-Ibissen aan. Die bleken te alarmeren voor twee Schreeuwarenden in dezelfde boom. Ditmaal hebben we mooi het verschil tussen een juveniele en adulte Schreeuwarend kunnen zien. De juveniele had nog fijne witte puntjes op de randen/toppen van de armpendekveren. Tegenover de vangplek zagen we nog een giant Kingfisher langs komen vliegen. Op de elektriciteitsdraden zaten diverse Bijeneters, waaronder vier exemplaren die stijf tegen elkaar aan zaten. De motregen ging heel langzaam over in stevige regen en via het weiland liepen we terug naar de ranch. In de middag hebben we in de regen ringgegevens zitten invoeren op de veranda. Om half 6 was het gelukkig weer droog en togen we naar de zwaluwslaapplaats. De netten stonden amper open of het zat alweer helemaal dicht met zwaar dreigend onweer. We dachten aanvankelijk dat het langs ons heen zou drijven maar nadat we ieder zo’n 10 zwaluwen hadden weggeringd barstte het in alle hevigheid los. De netten hingen behoorlijk vol en het was hard aanpoten om snel op te ruimen. Als verzopen katten zaten we nat tot op de laatste draad in de auto terug naar de ranch. Daar bleek te stroom ook nog eens te zijn uitgevallen. Bij het schijnsel van een acculamp hebben we tot 22.00 uur iedere zwaluw zitten droogdeppen met handdoek en toiletpapier. We bleken er 105 te hebben. Dat werd dus een latertje, maar de zwaluwen knapten er snel van op en fladderden al snel weer droog rond in de bunnen.

Vrijdag 6 februari 2009 (Kabwe, Zambia).
Vanmorgen waren de zwaluwen perfect opgeknapt van het waterbad van gisteravond. Doordat we alle vogels uiteindelijk hadden meegenomen was het echter vanmorgen wat tijdrovender dan voorgaande ochtenden. Na het ontbijt (toast, what else….)met Jannes de inmiddels routineronde gereden maar ook een alternatieve route gereden over het terrein van Terry, de (Ierse)buurman van Donald. We hebben niet echt veel soorten vogels gezien maarbij één van zijn dambo’s wel twee african fisheagles, de equivalent van onze zee-arend. Verder troffen we een rietveld aanwaar we met zekerheid honderden vogels zouden kunnen vangen…… wevers wel te verstaan!!! Er zat een grote weverkolonie in dat veld en je kon daarbij mooi zien dat de vogels die lager in de rangorde zten later waren met de nestbouw en dat zij genoegen moesten nemen met een gevaarlijker en risicovoller plekje aan de rand van het rietveld.
Bennie was in de tussentijd op de ranch gebleven om administratief werk te verrichten en hij had ondertussen een telefoontje ontvangen dat de mensen van ZOS nog maar met drie personen kwamen (minder en minder) omdat er één ziek was. Er komt nu welgeteld één student en twee begeleiders……….Het weer was vandaag zienderogen opgeknapt. Het werd zelfs uitgesproken warm vanmiddag. De temperatuur liep op tot circa 35 graden Celsius. Dus dat werd zwemmen in het zwembad en luieren op de veranda. Om 17.30 arriveerden de mensen van de ZOS en nadat Bennie even met ze had bijgepraat zijn we meteen naar de vangplaats gereden. Jannes en ik waren er op voorbereid (wij hadden al gezien hoeveel water er over de nieuwe dam stroomde) maar ook wij schrokken ervan hoe in 24 uur tijd het water ruim een halve meter was gestegen. We gingen er weer tot tien cm. boven onze navel in. Dat werd dus weer zakken en netten hoog houden en op de tenen staan.
Er waren opvallend veel minder zwaluwen dan voorgaande avonden en ze waren ook later. Dat zal hoofdzakelijk zijn veroorzaakt door het feit dat het volledig onbewolkt was. We hebben maar twee rijen netten opgezet want Bennie moest natuurlijk de mensen van de ZOS ook nog leren netten opzetten. Hij was dus een stuk langer bezig……Er bleken een stuk minder zwaluwen op de slaapplaats aanwezig te zijn dan de dachten. De vogels met de hoogste gewichten van gisteravond zullen dus zijn vertrokken. Ze bleven lang, hoog rondvliegen en op het moment dat ze toch omlaag kwamen gingen de meesten vrijwel weer recht naar beneden om zonder zijwaartse beweging op de rietstengels te gaan zitten. Bij terugkomst op de ranch bleken Debbie en Donald een complete barbecue te hebben georganiseerd. Dat gaat hier alleen anders dan bij ons. De kok roostert al het vlees en als het klaar is (en dus al weer vrijwel koud) word je aan tafel genodigd (door de gastvrouw) om te eten met op de achtergrond de dovende barbeque.
Het is overigens leuk om te zien hoe onze twee Zambiaanse gasten hun uiterste best zitten te doen om te eten met bestek. Het lijkt nergens op maar ze proberen het; de Zambianen zijn gewend om met de handen te eten. Ze hebben bij de warme maaltijd altijd Nshima: een dikke maismeelpap die gekneed kan worden tot een rolletje of een balletje dat met een druk met de duim gevuld kan worden Tijdens de barbecue hoorden we op de achtergrond honderden kikkers en cicades en meerdere roepende fiery necked Nightjars warvan inmiddels de balts is begonnen.

Zaterdag 7 februari 2009; Kabwe Zambia.
We zijn om 5 uur opgestaan en met de hele ploeg het veld ingetogen voor een ochtendvangsessie. De lucht was helemaal helder bij het opstaan maar toen we eenmaal ter plaatse waren, bleken er al grote donkere wolkenpartijen over te drijven. Dat was echter van korte duur zodat even later de zon al mooi haar ochtendlicht over het landschap strooide. We hebben eerst de zwaluwen gemeten en gewogen. De ZOS-mensen ringden de ongeringden en naar later bleek ook de geringden….en Jannes en ik hebben de steekproefvogels doorgemeten. We moesten voor het ochtendvangen nu ook op lieslaarzen lopen: zo hoog was het water wel gekomen…..tijdens het ringen van de vogels van de eerste ronde kwam er prachtig laag een Europese visarend overgevlogen. Ook vlogen er weer en heel stel bijeneters laag over de struiken. Vangen doe je die echter echt niet snel……….Naast de Melbafinch oftewel de green winged Pytilia vingen we vandaag ook twee exemplaren van de orange winged of golden backed Pytilia. De eerste daarvan ontsnapte doordat cauch, de student hem uit de handen liet schieten voor er een ring om zat. We vingen ook nog een aantal soorten die voor ons (als ringsoort) nieuw waren. Een blackcollared barbet (wat een bijter; in het net had ie me al door m’n vel gehapt) en een tropical boubou. Om 11 uur werd het echt flink warmer en om 12 uur hadden we de netten opgeborgen. Dat was nog wel even tricky want de koeien uit het weiland achter de struiken waren net tussen de netten door naar het water gelopen om te gaan drinken. De beste oplossing op zo’n moment is dan om heeeeeel rustig naar ze toe te lopen en ze parallel aan de netten weer voor je uit te drijven. Dat ging zeer succesvol. Na de lunch siësta maar dat duurde niet zo lang. Bennie ontdekte in de palmboom naast de veranda een groene boomslang die probeerde bij een nest/de nesten van bronze mannikins en het paartje wevers te komen. We hebben ongeveer een uur naar de pogingen van de slang zitten kijken en prachtig gezien hoe vooral de wevers vechten met gevaar voor hun eigen leven door te proberen de slang op z’n kop te tikken. We hebben foto’s en filmopnamen kunnen maken en na ongeveer een uur liet de slang zich met veel geritsel van de dode palmbladeren op de grond vallen en kroop hij met grote snelheid (daar loop je niet tegen) langs de muur naast het zwembad weg. Maar daarmee was de opwinding nog niet over….Nadat we me z’n allen rond de laptop van Bennie zaten te kijken naar z’n foto’s was er ineens paniek in de Jacarandastruik naast de veranda. Ineens vlogen ons drie jonge bronze Mannikins om de oren. We zagen al snel dat er weer een slang bezig was om een vogelnest te prederen en deze keer met succes. We zagen een jong (het vierde, dat niet op tijd weg kon komen) de keel van de slang inglijden en hebben de bobbel in de keel van de slang een heel eind kunnen volgen……….De andere drie jongen werden door ons teruggevangen en in de bloembak onder de struiken gezet. Een uur later zagen we dat de ouders alweer aan het voeren waren. Weer daarna zag ik de slang nogmaals terugkomen maar de andere nesten waren leeg………… De rest van de groep ging nog even een rondje over de ranch en langs de dam maken en ik bleef ditmaal op de ranch om weer te proberen te emailen. Daar kwam weinig van terecht want ik had ineens Adam op schoot zitten die vogelles vanuit het boek wilde hebben.
De rest van de groep zag bij de dam een groepje van 17 gele kwikstaarten en (vooral op basis van geluid) wist Lisanne Roxburg nog een croacking cisticola en een eastern paradise Whydah aan de lijst van waargenomen soorten toe te voegen. De avondvangst van zwaluwen ( de laatste voor Kabwe) viel tegen. De waterstand was nog steeds hoog (10 cm. minder rond je navel maakt geen verschil) maar er waren duidelijk ook minder vogels aanwezig en ze vielen ook nog eens loodrecht naar beneden in. Bij het laatste opruimwerk vloog er weer een uil rond boven de netten. Verder alleen bijvangst van een malachite kingfisher (waar je het ei voor de volgende ochtend kon zien zitten….) en een rietzanger.

Zondag 8 februari 2009.(van Kabwe naar Chisamba).
We hebben met de hele groep de zwaluwen van gisteravond weg zitten werken(soms tot wanhoop van Bennie die info van vier waarnemers gelijktijdig moet opschrijven en werden daarna door Debbie en Donald verrast met een Engels ontbijt. Al waren er geen worstjes bij, het was weer voortreffelijk. Na de baked beans en scrambled eggs on toast verschenen er namelijk bord na bord na bord wafels……….Rondbuikig begonnen we aan het inpakken van de bagage. Ik had daarbij ruim tijd over en ging nog wat vogelen. In een boom aan de rand van het gazon ontdekte ik zowaar nog een nieuwe soort! Het was de Meyers Brown parrot. Een (vermoedelijk) mannetje en vrouwtje kwam ineens aangevlogen en één van de beide vogels dook in een nestholte in de boom. Na de koffie was het echt tijd om te vertrekken en het was de hele fam. Burton aan te zien dat ze dat heel jammer vonden. We zijn naar Fringilla Lodge gereden en Daniël van de ZAWA blijft tot morgen bij ons. We droppen hem dan in Lusaka op zijn kantoor. Na ons te hebben geïnstalleerd (in dezelfde cabin als aan het begin van de reis) zijn we een rondje over het Zambeefterrein gaan maken. Bij de poort bleek men een nieuwe regel te hebben geïntroduceerd: naast de waterbak waar je met de auto door moet rijden worden nu ook de wielen van de auto ontsmet met een erg chemisch ruikend goedje. We zagen al snel weer de nodige mannetjes widows en bishops maar ook een groepje van ongeveer 40 oeverlopers langs de waterpoel aan de rand van een maïsveld. Hier zagen we aan het begin van onze reis de painted snipe nog. Bij het grote meer zagen we twee afican fish eagles hoog in een boom zitten. Op twee verschillende plaatsen stond er een grote (echt groot zijn ze) Goliath reiger. Ook zagen we weer schaarbekken, ditmaal een groep van 10 stuks. We zijn vervolgens doorgereden naar de vangplek. Het voorste deel van het pad bleek inmiddels een stuk uitgebreider in gebruik te zijn genomen als stortplaats van koeienhoeven –hoorns en kippenveren en allerlei plastic afval.
Door de warmte was de geur beklemmend en adembenemend ondraaglijk. Bij de vangplaats hebben we eerst bovenop de pijpleidingen van het pompstation gestaan en dat leverde zo ineens twee nieuwe soorten op. In het moeras liep een purperkoet rond(later aan de andere kant van de dam nog één) en na het opvliegen van een Jacana zagen we ook nog een kleine purperkoet (lesser gallinule). Het pad van de netopstelling moest nog eerst wat slashwerk ondergaan maar daarna gingen de netten omhoog. Na wat geharrewar (troep in de netten van het watervangen en door elkaar zittende lussen) stond alles en begon het wachten op zwaluwen. Nou…..daar moest lang op gewacht worden want ze kwamen niet! Jannes en Daniël hadden er vier gezien en daar bleef het bij. Meer zouden het er niet worden (ondanks het feit dat we ze ’s middags nog wel boven de meren hadden zien vliegen). Toch vingen we er nog twee tussen de andere vogels. Die andere vogels werd een verhaal apart. Al snel nadat de netten stonden, knalde er een groepje red headed quelea’s tegen aan en daar bleven er een stuk of vier van hangen. We waren nog niet terug van het uithalen of de volgende groep hing al…….en zo zou het tot in het verre schemer doorgaan. De groepjes die het riet indoken werden ook groter (tot zo’n 40 stuks per groep) en er moesten toch wel een 1000 vogels zeker in het riet zitten te slapen. Vlak voordat we wilden opruimen merkte ik dat er een paar vogels in het schemerdonker over het dijkje aan het rondjagen waren boven het riet en water. Wat waren het: valkjes? Nachtzwaluwen? Op het moment dat er één tegen het net knalde en bleef hangen wisten we het na een snelle sprint zeker. Ik stond met een red-winged pratincole (vorkstaartplevier) in de handen. We hebben nog geprobeerd om er meer te vangen met de schepmethode(net plots omhoog steken vlak voordat de vogel overvliegt) maar dat mocht niet baten. Toch een heel leuke soort als laatste vogel in het zeer geslaagde seizoen. Het zwaluwenproject heeft ongeveer 3700 boerenzwaluwen opgeleverd (waarbij slechts één Poolse en één Tel Aviv-Israël-ring en dat is in bijna 25 maand verhoudingsgewijs meer dan in het project van vijf maanden van vorig jaar.